ဗန်းမော်မြို့အနီးရှိ မိုးမောက်မြို့နယ်တွင် တိုက်ပွဲများဖြစ်နေ၍ ဒေသခံများမှာ ဗန်းမော်မြို့ပေါ်သို့ ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်လျက်ရှိနေရာ လတ်တလောတွင် စစ်ရှောင် ၆၀ ခန့်အတွက် စားနပ်ရိက္ခာအကူအညီများလိုအပ်နေကြောင်း စစ်ရှောင်များအားကူညီပေးနေသော သုညသုခပရဟိတအဖွဲ့မှ တာဝန်ရှိသူတစ်ဦးက ယနေ့ခေတ်သို့ ပြောကြားသည်။
“ မံသာဆိုတဲ့ ရွာမှာလည်း စစ်ရှောင်လူဦးရေ ၇၄၁ ယောက်ရှိတယ်။ အဲ့ဒီနားကရွာတွေက တိုက်ပွဲဖြစ်တဲ့နေရာနဲ့ဆို ၁၂ မိုင်လောက်ပဲဝေးတယ်။ ဗန်းမော်နဲ့ကျ ၂၈ မိုင်လောက်သွားရတော့ နည်းနည်းအလှမ်းဝေးတယ်။” ဟု စစ်ရှောင်ကူညီသည့် ပရဟိတအသင်းမှ တာဝန်ရှိသူက ပြောကြားသည်။
“မူကြိုကျောင်းတွေမှာ တစ်လရှစ်သောင်း၊ အပြင်မှာ ကျူရှင်ထပ်ထားရတယ်။ လေးသောင်းရှိတယ်။ ကလေးက ၅ နှစ်ကျော်ပြီ၊ ကျောင်းထားမယ်ဆိုတော့ ကိုယ်ပိုင်ကျောင်းတွေမှာ တစ်လတစ်သိန်းရှိတယ်။ ဖယ်ရီကြေးတွေမပါသေးဘူး။ ကလေးမုန့်ဖိုးမပါသေးဘူး။ မူလတန်းကလေးတစ်ယောက်စရိတ်က တစ်လနှစ်သိန်းဖြစ်နေတော့ ဝင်ငွေနဲ့ဆိုမကိုက်တော့ဘူးလေ။ အဲ့တော့ အစိုးရကျောင်းကိုပဲရွေးရတော့တယ်။”
“ဆေးခန်းလာတဲ့လူနာတွေမှာ အပူရှပ်တာ၊ ဖျားတာ၊ ကလေးတွေဆို အဖျားကြီးတာ၊ ကိုယ်ပူချိန်များတာတွေဖြစ်တယ်။ ဒီအချိန်မှာ ရေခဲရှောင်တာ အကောင်းဆုံးပါ။ ရေချိုးချိန်ပြောင်းတာ၊ အစားအသောက်လည်း သတိထားရမယ်။ ဝမ်းပျက်ဝမ်းလျောလည်းဖြစ်ကြတယ်။ ဆီးချိုသွေးတိုးသမားတွေက ပိုသတိထားရမယ်။ ပူတာက အရမ်းပြင်းတော့ သွေး တိုးတာကနေ ဦးနှောက်သွေးကြောပြတ်တာ၊ ပေါက်တာတွေ၊ ဆီးချိုတက်တဲ့ လူနာတွေလည်းများတယ်။” ဟု အထွေထွေရောဂါကုဆရာဝန်တစ်ဦးက ဆိုသည်။
မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ တချို့သောဒေသတွေမှာ အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းတွေ နည်းပါးနေသလို ဝင်ငွေအားဖြင့်လည်း နည်းပါးတဲ့ဝင်ငွေနဲ့ အသက်ဆက်နေရတာပါ။ လယ်ယာလုပ်ငန်းခွင်အပါအဝင် တခြားလုပ်ငန်းခွင်တွေမှာ လုပ်ကိုင်သူတွေဟာ နေ့စဉ် တစ်သောင်းကျပ်တောင်မရှိတဲ့ လုပ်အားခပဲ ရရှိပါတယ်။
“ မနက် ၅ နာရီဆိုတာက ထမင်းထချက်ချိန်လေ။ ရုံးသမားတွေ၊ ကျောင်းသမားတွေအချိန်မီဖို့ ချက်ပြုတ်ရတဲ့အချိန်ကိုပြတ်တော့ အပိုငွေကုန်တာပေါ့။ မီးသွေးကပဲ တစ်နေ့ နှစ်ပိ ဿာကုန်တယ်။ ဆက်တိုက်ချက်နေရတာ မဟုတ်ဘူးလေ။ တစ်ပိုင်းစီချက်နေရတော့ မီးကိုသတ်လိုက်၊ မွှေးလိုက်နဲ့ ပိုကုန်တယ်။”
